2006

Op het verkeerde paard gewed. Om Oudejaarsovaond niet te moeten vieren in een dorpje van 300 man en een paardekop teruggekeerd naar Puerto Madryn. Horen we achteraf van een lifster die we meegevoerd hadden op het eiland dat de feesten op het strand van dat dorpje te vinden waren. Alle jeugd van de omliggende dorpen/steden was naar ginder afgezakt.

De Nederlanders vuurwerk gek¡ Forget it, de Argentijnen zijn nog 10 keer erger, van 8 uur 's avonds tot een gat in de nacht schieten ze vuurwerk af. Schitterend kan het niet genoemd worden, maar knallen doet het wel.

Met open visier 2006 in. Wat zal het ons brengen? 2005 is in elk geval een jaar waar we nog lang met veel plezier zullen naar terugkijken. 30 geworden en de reis van ons leven begonnen. Een turbulent jaar was het zeker en vast.

Een stukje van de wereld gezien, elke dag nieuwe ervaringen opgedaan.
Enorm veel over onszelf geleerd. Wat een luxe om even uit de rat-race te stappen en de tijd te vinden om na te denken zonder die dagdaagelijkse beslommeringen. Wat willen we echt gaan doen, wat doet ons hartje sneller slaan en wat willen we nog bereiken? Stilstaan bij jezelf, soms confronterend maar o zo leerzaam. Eventjes achteromkijken naar wat was, maar vooral vooruitkijken.

2005 was ook een jaar van ontmoetingen, maar nog meer een jaar van afscheid nemen. Een afscheid is niet per definitie een vaarwel natuurlijk. Een Italiaanse dichter heeft dit mooi onder woorden gebracht ." On ne dit pas adieu a un ami, mais au revoir. Gaetano D" Totdat onze wegen elkaar terug kruisen: mucha suerte y que te vaya bien.

Kristof en Evy