Puno-Peru

Relaas van 2 dagen eilandhoppen. De rieteilanden van de Uros bleken overgecommercialiseerd tot en met. Al blijft het natuurlijk wel een uniek bezoekje. Helaas voor ons was het bezoekje van een te korte duur. Ze hadden ons vergeten af te halen. Ja, de Peruanen maken het de laatste dagen echt wel kakelbont, alles wat ze moeten doen voor ons loopt in het honderd. De dommigheid straalt ze nu echt wel af, de gemiddelde BLO'er is hier een intellectueel. Nu ja we kunnen er een boom over opzetten en veralgemenen met het gevaar dat we racistisch over komen, dus laten we het maar voor wat het is want morgen zitten we toch in Bolivie.
Bon, we wijken af. De gezondheidsproblemen zijn nog altijd niet opgelost en dus met een F1-kak de boot op naar Amantani. Aangekomen op Amantani stonden daar enkele beeldschone eilandbewoonsters ons al spinnend (wol) op te wachten om ons onderdak aan te bieden. Wijlie+Taghonsken mee met Olga naar haar nederige stulpje. Naar verluid bestond het middagmaal uit patattesoep met patatten (Sucado liet het culinaire genoegen aan zich voorbijgaan en bleef in zijn nest liggen). In de late namiddag toch nog ons lijf een laatste keer aangevuurd en een wandelingetje naar het hoogste punt van Amantani gemaakt om de zonsondergang te aanschouwen. Na het avondmaal bestaande uit rijst met frieten en patatten (sucado in zijn nest) werd de dag afgesloten met een verkleedpartij en enkele wilde rondedansen (folkloristisch feestje noemen ze dat). Tom met een poncho over zijn kop en Wally in 3 rokken, nog enkele onderrokken en nog wat ander traditioneel textiel gedrapeerd hebben het spectakel live meegemaakt. Amantani is een eiland zonder auto's, honden,politie,dokter,electriciteit en vooral jammer voor de Amantiaans boys knappe madammen.
De tweede dag werd koers gezet naar het eiland Taquile alwaar we een mooie wandeling rondom het eiland konden maken. Na het middagmaal werd het anker gelicht en voeren we terug naar de thuishaven Puno.

Evy en Kristof