Time for an adrenaline rush

Van 4700m hoogte afdalen naar 1185m hoogte langs de "most dangerous road", kwestie van nog eens wat adrenaline door ons bloed te jagen. Per jaar storten gemiddeld 40 camions en autobussen langs de weg naar Coroico in de afgrond. De dagen voor onze afdaling waren er nog 2 vrachtwagens naar beneden gedonderd. daarom wellicht dat de politie ons vlak voor het vertrek "mucho suerte" toewenste. Wij dus met ons veloken naar beneden. Een supersonische velo met hydrolische schijfremmen, freinde verdomme beter dan mijn Firestorm. Gelukkig werd ons de afgang van bij de Intermediate Drivers ingedeeld ( of nog erger the Slow ones) te worden bespaard en konden les 3 belges met de Experts naar beneden. En route voor 65 km Downhill Madness over een stoffig weggetje vol rotsblokken , onder wat watervallen door en haarspeldbochtjes a volonte. Supertechnisch was het allemaal wel niet maar de wetenschap dat elk stuur- of remfoutje uiterst pijnlijke gevolgen kon hebben hield ons wel allert. Geen enkel malheur te melden, wel nog dat we door France 3 gefilmd werden voor het programma "Faut pas rever". Daarom da we zo wat franse woorden der tussensmijten, kwestie van hopelijk wat langer in beeld te komen.

We namen de schitterende beslissing om 1 nachtje in Coroico te blijven slapen. Coroico ligt in wat ze hier de Yungas noemen, het overgangsgebied tussen de Andes en het Amazonewoud. Lagere temperaturen, lagere luchtvochtigheid en surtout een pak minder mosquitos. Voor 10 dollar kregen we in Hotel Esmeralda volgende op onzen boterham : zwemkom,sauna,nen pool,hangmatjes, DVD's op de kamer (koos ter nu toch enen van Nevele wel Mr and Ms Smith zeker, hoera).

Coroico allemaal tof en zo, maar de dag erop moesten we dezelfde weg met de bus naar boven. Wetende dat de ravijnen zo diep zijn, dat de weg met momenten smaller is dan de carenage van de bus en dat een tegenligger kruisen resulteert in halsbrekende toeren... Echt zot waren we er niet van.

Soit, echt een plezante belevenis.

Kristof en Evy