Potosi-Bolivia

Na een bangelijke taxirit, de chauffeur viel definitly onder de categorie widowmakers, levend en wel aangekomen in Potosi. Potosi ligt op 4000m hoogte en dat laat zich voelen,surtout qua temperatuur na zonsondergang.

Belangrijkste bezienswaardigheid is de Cerro Rico, een berg vol zilver en andere mineralen. Dankzij deze berg was Potosi ooit de rijkste en belangrijkste stad ter wereld. Die rijkdom vertaalde zich in tal van prachtige koloniale gebouwen. Alleen kunnen ze tegenwoordig een likje verf best gebruiken. Dankzij al het zilver dat richting Spanje stroomde konden die vermaledijde Spanjolen enkele jaren lang onze bedbedbedbedovergrootmoeders najagen.

Na 300 jaar wordt er nog altijd zilver ontgonnen door Cooperatives. Een daarvan hebben we bezocht. Eerst nog wat cocabladeren, drank en dynamiet gekocht voor de mijnwerkers, een helm met gaslamp op onze kop en hupakkee de berg in. Op 4500m hoogte zomaar eventjes 2 km diep een berg inwandelen is wel het een en het ander. In de schachten weergalmde het keur der vlaamse vloeken telkens er eentje met zen kop tegen een balk of de plafond tokte. Ventilatie nul mijn botten en de temperatuur loopt zomaar eventjes op tot 35-40 graden. We konden de onmenselijke werkomstandigheden ervaren toen we de mineros een handje wilden toesteken. Hard labour in prehistorische toestanden voor een hongerloon. Aangrijpend.

Volgende aflevering wellicht vanuit San Pedro de Atacama/Chili. Eerst nog eventjes de Salar de Uyuni doorkruisen.

Evy en Kristof