Salar de Uyuni/Zuid Lipez
Enkel Joost weet hoeveel uren we tot nu toe op bussen hebben doorgebracht. Wat wij weten is dat de rit van Potosi naar Uyuni een van de mooiste busritten tot nu toe was.
Aan Uyni kunnen we echt geen woorden verspillen, een dopr van 10 keer niets. Ware het niet dat dit gat het beginpunt cq eindpunt van de rondritten door de Salar is hadden we het nooit met een bezoekje vereerd. Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en konden we de volgende ochtend al op jeepsafari vertrekken.
Eerste stop was het treinkerkhof vol prachtige machines uit de jaren stillekens.
De Salar, een zoutwoestijn van 10.000 km2, is zo wit dat zelfs Dasch niet witter kan.Midden deze spierwitte vlakeakte ligt plots het Isla Pescado, een brok stenen met cactussen tot 12m hoog. Wetende dat deze plantjes gemiddeld 1 cm per jaar groeien en je kunt zelf uitrekenen hoe oud deze beestjes zijn.
De tweede dag stonden de lagunes op het programma. Laguna Colorada was de de mooiste van het pak . Roze water met roze flamingos, how pink can you get. Ongeloofelijk toch dat die beestjes op een hoogte van 4500m kunnen overleven. Wij zaten de ganse avond te rillen van de koude in onze spaapbunker, hoe koud moesten die beestjes het dan wel niet hebben.
Op een hoogte van bijna 5000m bij zonsopgang gijsers gaan bezichtigen is een echte beproeving voor de vis en de smoel. Gelukkig stond daarna een warmwaterbad op het programma. Zalig om bij vrieskou in dat warme water rond te spartelen en ondertussen van een schitterend panorama te genieten. Het landschap dat we doorkruisten is wellicht een van de mooiste op deze planeet.
Door technische mankementen aan ons vervoersmiddel viel het bezoek aan de Laguna Verde nogal kort uit, maar we moesten ons nu eenmaal reppen om onze aansluiting naar Chile niet te missen.
Deze proberen beschrijven zonder 100 keer de woorden prachtig en schitterend of aanverwanten te mogen gebruiken is bijna ongegonnen werk. Daarom nodig uzelf uit op een foto avondje en check it out yourself. Of nog beter nodig ons uit voor een avondje foto's kijken.
Kristof en Evy
Aan Uyni kunnen we echt geen woorden verspillen, een dopr van 10 keer niets. Ware het niet dat dit gat het beginpunt cq eindpunt van de rondritten door de Salar is hadden we het nooit met een bezoekje vereerd. Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en konden we de volgende ochtend al op jeepsafari vertrekken.
Eerste stop was het treinkerkhof vol prachtige machines uit de jaren stillekens.
De Salar, een zoutwoestijn van 10.000 km2, is zo wit dat zelfs Dasch niet witter kan.Midden deze spierwitte vlakeakte ligt plots het Isla Pescado, een brok stenen met cactussen tot 12m hoog. Wetende dat deze plantjes gemiddeld 1 cm per jaar groeien en je kunt zelf uitrekenen hoe oud deze beestjes zijn.
De tweede dag stonden de lagunes op het programma. Laguna Colorada was de de mooiste van het pak . Roze water met roze flamingos, how pink can you get. Ongeloofelijk toch dat die beestjes op een hoogte van 4500m kunnen overleven. Wij zaten de ganse avond te rillen van de koude in onze spaapbunker, hoe koud moesten die beestjes het dan wel niet hebben.
Op een hoogte van bijna 5000m bij zonsopgang gijsers gaan bezichtigen is een echte beproeving voor de vis en de smoel. Gelukkig stond daarna een warmwaterbad op het programma. Zalig om bij vrieskou in dat warme water rond te spartelen en ondertussen van een schitterend panorama te genieten. Het landschap dat we doorkruisten is wellicht een van de mooiste op deze planeet.
Door technische mankementen aan ons vervoersmiddel viel het bezoek aan de Laguna Verde nogal kort uit, maar we moesten ons nu eenmaal reppen om onze aansluiting naar Chile niet te missen.
Deze proberen beschrijven zonder 100 keer de woorden prachtig en schitterend of aanverwanten te mogen gebruiken is bijna ongegonnen werk. Daarom nodig uzelf uit op een foto avondje en check it out yourself. Of nog beter nodig ons uit voor een avondje foto's kijken.
Kristof en Evy
posted by zuidamerika2005 at 7:03 a.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home