La Boca

Activiteiten

Wij slapen wat langer. Slenteren wat rond in de stad. Eten en drinken goed. Shoppen tot we droppen, hopelijk vinden we vlug werk om het gat in ons budget terug op te vullen.
Het reizen zit erop, wij blijven lekker in BsAs.. Uruguay is voor een andere keer.

La Bombonera het stadium van de Boca Juniors was nog een keer de moeite. Helaas was de fanshop nogal wat aan de dure kant. Een shirtje dat ze op hun eigen web-site aanbieden voor 115 peso geleverd in Argentinie per koerier kost daar plots 150 peso. Begrijpe wie begrijpe kan.

Er schiet me nog plots een leuk voorbeeldje Argentijns redeneringsvermogen te binnen. Parque Nacional Iguazu: het bottochtje kost aan de ingang 45 peso. Dezelfde maatschappij verkoopt vlak aan de bootjes de tocht voor 30 peso. Zogezegd om de twijfelaars over de streep te trekken.

Zuidamerikaanse logica.......................................................................

Madres de la Plaza de Mayo

Al 1500 donderdagen lang betogen de " Dwaze Moeders van de Plaza de Mayo" om te weten te komen wat er met hun zonen/dochters gebeurd is tijdens de militaire dictatuur. Vandaag verzamelde links Argentinie op de Plaza de Mayo om dit te 'vieren'.

Tango here, tango there, tango everywhere

Tango Music in the streets

Presidente Sucado announces the return of El 10

Brasilian side

Las Cataratas

Los animales

Las cataratas de Iguazu

Welcome to the jungle deel 2

Broeierig warm, 40 graden+ en een ongeloofelijke luchtvochtigheid, maar van de gevreesde hordes irritante, bloeddorstige muggen geen spoor. Een hele opluchting.

Over een lengte van 2.5 km storten 275 watervallen (hebben dit getal van horen zeggen) zich middenin de jungle naar beneden. Sommige watervalletjes zijn och god niet veel groter dan die wereldberoemde uit Coo. Nu eens een smal sliertje water dat van het ene niveau naar het andere stroomt, een andere keer een kolkende watermassa die zich met een enorm gedonder en geraas 72m naar beneden stort. De Carganta del Diabolo is ronduit indrukwekkend, het kabaal is echt enorm helaas spat er zoveel water op dat een deel van het zicht ontnomen wordt.

Ongeveer 2/3 van de watervallen liggen op Argentijns grondgebied en 1/3 op Braziliaans grondgebied. Wij bezochten 2 dagen de Argentijnse kant en gingen op daguitstap richting Brazilië. 2 Zuid-Amerikaanse grenzen oversteken op 1 en dezelfde dag, we kunnen het niemand aanraden.

Aan de Argentijse kant kunnen de watervallen via wandelbruggen vrij dicht benaderd worden. Plezant om een frisse spray over dat oververhitte lijf te krijgen. Nog verfrissender is een ritje met het bootje tot onder de watervallen, toeristisch dat wel maar wel plezant.

Aan deBraziliaanse kant was het panorama mooier. Een mooi overzicht van bijna alle watervallen. Het uitzicht vanaf het wandelpad aan de voet van de Calgata del Diabolo was het allerspectulairste van allemaal.

Over de Brazilaanse Jungfrauen zouden we wel nen redelijken boom kunnen opzetten, . Ja ewel merci sante zulle.

Behalve dat de Iguazi watervallen effenaf indrukkend is kunnen we niet veel meer zeggen. We laten de foto's wel voor zichzelf spreken.

Wandelen is die vochtige warmte is echt niet van de poes. De zon scheen zo fel dat wij de laatste dag van ons verblijgf serious verbrand waren daar gewoon in de schaduw te zitten. In dergelijke omstandigheden keerden we elke dag vrij vroeg terug hostelwaarts om daar met een pintje in de hand wat verkoeling aan het zwembad te zoeken. Daarna een buffetje naar binnenwerken en wat ping-pongen / kickeren of biljaare met den Andreas, de Slovenen en de Argentijse Sergio. We kregen een geperde d..rekening gepresenteerd maar het was wel plezant.

De terugreis naar BsAs suckte geweldig. Sorry voor het taalgebruik maar de bus was klote en het vreten was nog 10 keer kloteriger. De dekens en hoofdkussen zo vuil of ik weet niet wat. Mijn gebuur bleek dan nog eens een half snikke, onwelriekende jungleboer te zijn. Stinken dat dat ventje deed. De airco stond zo laag dat we de ganse nacht lagen te rillen van de kou.
Reis nooit of te nimmer met de maatschappij Expresso Singer.

Glad to be back in the city.

Zoals het er nu naar uitziet kunnen we onze plannen om naar Uruguay te reizen opbergen. Het zit er hem bovenarms op tussen de Argentijnders en de Uruguayers en daardoor is het momenteel onmogelijk te grens over te steken.

Palermo

1 weekje BsAs

De vestimentaire aanpassing was echt wel noodzakelijk. Uiterlijke verschijning is uiterst belangrijk voor de Porteños. Kijken en bekeken worden daar zijn ze hier zot van. Nu is het ook de moeite waard om je ogen de kost te geven, geen misse figuren in het straatbeeld van BsAs. De sportzalen doen hier gouden zaken. De uitspraak van ex-collega Maximo dat de Argentijnse tot de knapste vrouwen van de wereld gerekend moeten worden bevat wel heel wat waarheidsgehalte. Waar de Ecudorianen/Bolivianen en Peruanen overduidelijk van de Inkas komen is het wel duidelijk dat de Argentijnen van de boot komen. Spanjaarden, Italianen,... allemaal zijn ze hier met de boot toegestekt. Alhoewel de Zuid-Europeanen duidelijk in de meerderheid waren zijn er tijdens de verschillende immigratiegolven tal van anderen Europeanen naar dit beloofde land afgezakt. De laatste lichting immigranten is met de U-boot toegekomen.

Niet alleen de bevolking maar ook de architectuur in het centrum van de stad doet Europees aan. De chauffeurs hebben daarentegen dan weer een onmiskenbare Zuidamerikaanse rijstijl.

Geen weegschaal in de buurt maar de ronding van de buik geeft aan dat er toch enkele kilootjes zijn bijgekomen. En dan zijn we nog geen enkele keer tijdig uit onze nest geraakt om te ontbijten. 's avonds wordt er niet gegeten voor 22u. Iets of wat hongergevoel om die halve koebeesten die je hier op je bord krijgt aan te vallen is wel noodzakelijk. Argentinie is geen land waar vegetatiers zich onmiddelijk zullen thuisvoelen. Over de terrasjes en de Argentijnse wijn zullen we maar niet uitweiden. Ons bolle buikje kan onze levensstijl niet verhullen.

We moeten toegeven dat we de laatste week een beetje lui geweest en nog niet al te veel tijd gespendeerd hebben aan het verkennen van de stad. Er waren andere plezante dingen te doen.

Toch hebben we al 5 stadswijken kort verkend: Recoleta/SanTelmo/Puerto Madero/Micrcentro en Palermo.

De wijk Palermo is vooral een chique woonwijk met veel parken. Een deel van de Porteños komt hier tijden het weekend de ziel uit zijn lijf sporten. We hebben ons een uurtje aan dit spectacel zitten vergapen, magnifiek om ze bezig te zien. Het museum van Evita zat een beetje tegen, het kwam ons over als een propaganda vehikel.


De topattraktie van Recoleta is het kerkhof, het Pere Lachaise van BsAs. De namen van de meesten die hier begraven liggen klonken ons als straatnaam bekend in de oren. Het meest bezochte maar zeker niet het spectaculairste graf is dat van Evita.
Het museum voor Schone Kunsten viel goed mee: Monet/Manet/Renoir/Degas/Van Gogh/ Toulouse Lautrec/Picasso.... Ideaal op een regenachtige zondag namiddag en nog eens gratis ook.

Het Micrcentro is het eigenlijke centrum van de stad waar de meeste monumenten te vinden zijn. De regering en de meeste ministeries zijn hier gevestigd. Voor ons is het met uitzondering van de winkelstraten een beetje als een saaie wijk overgekomen.

San Telmo waar wij zitten/zaten was vroeger een chique woonwijk met prachtige gebouwen die nu onderverdeeld zijn in appartementen. De wijk is vooral gekend als de plaats waar de tango thuis is.

Puerto Madero in de gerenoveerde havenbuurt van BsAs. Er werd hier duidelijk niet op een peso meer of minder gekeken om deze oude dokkenwijk om te toveren tot een wijk met chique kantoren en hippe cafe's en restaurants. De promenade aan de dokken is een van de plaatsen waar de Porteños komen flaneren om te kijken en bekeken te worden. We gaan daar eens op een terrasje gaan eten om ten volle van dit spectacel te kunnen genieten.

Binnen een uurtje zitten we op de vlieger. Ja, we zijn het bussen een beetje moe maar we zijn ook geen volledige sissies want we komen met de bus van de Iguazu watervallen naar BsAs terug.

Puerto Madero

Don't cry for me Argentina

Tangobar Bar Sur / San Telmo Buenos Aires

BsAs by rain

Buenos Aires

Armando Pieno zat er weer eens dik naast. Dat de hittegolf weg is juichen we toe, maar dat de zon vervangen werd door regen is dan weer wat minder.

Maar ach, ook bij regenweer blijft Buenos Aires een interessante, bruisende stad en die monumenten lopen heus niet weg.

San Telmo = Tango. Bar Sur is de oudste tangobar van 't stad en wij dus onder impuls van Evy daarheen. Een kleine, donkere bar met een tiental tafeltjes. Met een beetje zin voor overdrijven kun je zeggen dat er een intieme sfeer hangt. De dansvloer ligt ergens tussen de tafeltjes. De tangomuziek krijgt een apparte swung door de bijzondere klanken die de trekzakspelers uit hun instrument weten te toveren. Wat de Jordaanzangers zijn voor Amstedam zijn de tangozangers voor San Telmo. Ook al ben je er niet direct fan van, ze zorgen voor een apparte sfeer.

Af en toe nodigen de dansers het publiek uit om zelf een paar tangosteps uit te proberen. Hoe lief het meisje ook vroeg " Quires bailar? Es facil", deze jongen liet zich niet verleiden.

Tof om het eens meegemaakt te hebben.

Buenos Aires-weather forecast

Hittegolf in Buenos Aires. Gemiddelde temperatuur 35.8 graden met uitschieters tot 42 graden en dat nog tot donderdag.

Gisteren een paar pintjes gedronken op het pleintje tot rond middernacht hopende dat het wat zou afkoelen. Niet dus, zelfs onweer zorgt nauwelijk voor enige verkoeling.

Dat wordt nog menig nachtje plakken en zweten.

Buenos Aires - San Telmo home of the Tango

Goodbye polar-fleece, salut windbreker en dada trekkingsbotten. 33 graden alstemblieft, we zweten ons een oog uit zou Taghonsken zeggen. Bij de weg, Taghonksen en den Andreas eergisteren nog tegengekomen in Bariloche. Morgen Taghonsken op kosten jagen, dienen kastaar wordt er al 30 en dat verdient op ze'n minst een klein feestje. Kinders, ze vliegen het kot uit voor ge het weet.

Wij vandaag na 20 uur bussen gelijk de winkelstraten onveilig gemaakt en onze zuurverdiende centen in de Argentijnse economie gepompt. We moeten ons toch minstens vestimentair aanpassen aan het stadsleven. De stad verkennen staat de komende dagen op het programma, want de busreis zit nog een beetje in ons plakkende kleren. Hostal Telmotango blijft nog minimaal 7 dagen lang onze thuishaven. Daarna reizen we door naar Uruguay of naar de Iguazu-watervallen aan de grens Argentinie/Paraguay/Brazilie.

Kristof en Evy

Bariloche

Bariloche

Blijkbaar regent het van Signapore tot in Bariloche. Via de site van Gie blijven wij op de hoogte van het reilen en zeilen in Signapore en Kiwi land. http://users.telenet.be/geusweb/travel/index.htm

Regen dus. We hebben in de afgelopen 5 dagen meer regen te verwerken gekregen dan de afgelopen 4 maanden samen. Gelukkig is er ook anderhalve dag zon geweest waardoor we toch iets van het Parque Nacional Nahuel Huapi en de omgeving hebben kunnen verkennen.

Bariloche, een stuk Zwitserland in Argentinie. Bergen, naaldwouden , Sint-Bernards met tonnetje op het plein, chocoladewinkels op elke hoek van de straat en een dorpje enkele km verderop dat luistert naar de naam Colonia Suissa. Tijdens de wintermaanden het mondaine skioord van de beter gegoede Argentijnen. In de zomer wordt het stadje echter overspoeld met busladingen pubers die het einde van hun middelbare studies komen vieren.

Morgen terug de bus om hopelijk een luttele 20 uurtjes later in Buenos Aires te arriveren.

Het Goede Doel

Weet ge echt niet wat gedaan met die bonussen, 13 de maanden of het nieuwjaarsgeld dat ge van peter en meter gekregen hebt, dan geven we met plezier een goed doel als suggestie:

Via hun website zamelen die 2 Engelse beemer GS riders (wederom een natte droom vannacht zie) geld in voor Unicef.

website : www.bikingtheglobe.webhop.org

Bariloche - Lake District Argentina

Eergisteren nog aan de Atlantische kust, sinds gisteren terug aan de Chileense grens. Niet meer dan 15 uurtjes bussen verschil.

Van de ruisende golven en brullende zeebeesten terug naar de rust van de Andes. Helaas laten de weergoden ons eventjes in de steek en komt er momenteel niet veel in huis van de geplande raftings, paardrijtochten,trekkings en kayaktochten. Noodgedwongen is het momenteel een kwestie van chillen en hanging out.

Kristof en Evy

Reserva Faunistica Peninsula Valdes

Reserva Faunistica Peninsula Valdes

Op wildlife-safari op het Peninisula Valdes met onze gehuurde Volkswagen Gol, een soort Golf light.

Het Peninsula Valdes is zo'n 100 km breed en 65 km lang, een landengte van 35 km verbindt het schiereiland met het Argentijnse vasteland. Que landschap gene vette, pampa zo ver het oog reikt. Het dierenleven op het eiland, daar was het ons om te doen.

Helaas voor ons is het walvis seizoen sinds een maandje afgelopen, tijdens de maanden juli/december kun je de walvissen vanop het strand bewonderen. De Golfo Nuevo is zowat het moederhuis voor de walvissen van de Atlantische Oceaan.

Ook de beelden die iedereen wel kent van orca's die plotseling op het strand verschijnen en in no time een aantal zeehondenpups naar binnen werken zijn hier opgenomen. Alhoewel dit spectakel enkel tussen okt en sept te aanschouwen valt hebben we toch met de verrekijker in de aanslag op wacht gestaan, one never knows.

Niet getreurd er viel nog meer dan genoeg wildlife te bewonderen.

Zeeleeuwen: danken hun naam aan de gele manen die de mannetjes in het nek hebben. Fascinerend om zeeleeuwen families gade te slaan, ongeloofelijk hoe de kleintjes niet verpletterend worden door die kolossen van een paar honderd kilo. Gebrul en schijngevechten a volonte. leven in de brouwerij.

Zeeolifanten. Lijken een beetje op aangespoelde walvissen, ze worden hier tot 6m lang en wegen tot 4000 kg. Vrijwel geen actie te bespeuren,slapen, zonnen en af en toe een keertje wat zand op hun rug smijten om niet te verbranden.

Pinguins. Amusante beestjes, je kunt er uren en uren naar kijken.

Guanacos. Soort wilde lama

Gordeldier. Ongeloofelijk hoe vlug dat beest kan lopen met zijn korte pootjes.

Vossen. Beesten, geen werkwoord.

Nandoes of pampastruisen. Je waant je ziwaar op de Afrikaanse savanne wanneer er plotseling een familie nandoes de weg oversteekt.


Leuke trip.

2006

Op het verkeerde paard gewed. Om Oudejaarsovaond niet te moeten vieren in een dorpje van 300 man en een paardekop teruggekeerd naar Puerto Madryn. Horen we achteraf van een lifster die we meegevoerd hadden op het eiland dat de feesten op het strand van dat dorpje te vinden waren. Alle jeugd van de omliggende dorpen/steden was naar ginder afgezakt.

De Nederlanders vuurwerk gek¡ Forget it, de Argentijnen zijn nog 10 keer erger, van 8 uur 's avonds tot een gat in de nacht schieten ze vuurwerk af. Schitterend kan het niet genoemd worden, maar knallen doet het wel.

Met open visier 2006 in. Wat zal het ons brengen? 2005 is in elk geval een jaar waar we nog lang met veel plezier zullen naar terugkijken. 30 geworden en de reis van ons leven begonnen. Een turbulent jaar was het zeker en vast.

Een stukje van de wereld gezien, elke dag nieuwe ervaringen opgedaan.
Enorm veel over onszelf geleerd. Wat een luxe om even uit de rat-race te stappen en de tijd te vinden om na te denken zonder die dagdaagelijkse beslommeringen. Wat willen we echt gaan doen, wat doet ons hartje sneller slaan en wat willen we nog bereiken? Stilstaan bij jezelf, soms confronterend maar o zo leerzaam. Eventjes achteromkijken naar wat was, maar vooral vooruitkijken.

2005 was ook een jaar van ontmoetingen, maar nog meer een jaar van afscheid nemen. Een afscheid is niet per definitie een vaarwel natuurlijk. Een Italiaanse dichter heeft dit mooi onder woorden gebracht ." On ne dit pas adieu a un ami, mais au revoir. Gaetano D" Totdat onze wegen elkaar terug kruisen: mucha suerte y que te vaya bien.

Kristof en Evy