woensdag, september 28, 2005

Trekking in Cordillera Blanca 29/09 tot 03/10

De komende dagen verdwijnen wij eventjes van het www om een rentree te maken door de grote poort met schitterende plaatjes.

We maken een meerdaagse trekking door de Cordillera Blanca, compleet met ezels, gids en tentje.

Tot binnenkort,
Vie en Krie

Trujillo-Huaraz: Cañon del Plato 27/09

Wat stond er dinsdag 27/09 op het menu?


Voorgerecht

Een rammelende bus op een bedje van onversneden rotsblokken, vergezeld van geurende campesinos. Stof a volonte.

Hoofdgerecht

Een hete, doorzeefde radiator, ge(p)repareerd met sterke lijm. Bereidingsduur: ongeveer 4 uur.

Dessert

Cañon del Plato: Merveilleux van smalle reepjes weg en roetsjbaanachtige draaitjes, rijkelijk voorzien van donkere tunnels en diep uitgesneden ravijnen.


Na het verorberen van deze copieuze maaltijd waren we de indigestie nabij. In totaal hebben we 14 uur in die rammelbak gezeten, normaal is het maar 8 uur!!! Had die een zijn lijm voor fietstubes niet meegehad, stonden we wellicht nog altijd in the middle of nowhere. Echt geen ritje voor broekschijters zonder Imodium in de handbagage.

Terremoto 25/09

Paniek in het hotel. Geen twijfel mogelijk, er is iets ernstigs aan de hand want anders lopen de Peruvianen niet zo supersnel naar buiten. De gasflessen in de keuken staan op springen, schoot er door ons gedachten. Ook maar snel naar buiten gelopen, waar de ganse straat ondertussen op het pleintje verzameld stond. Bleek dat we live een aardbeving van 7 op de schaal van Richter hadden meegemaakt. Toch wel een beetje beangstigend.

zondag, september 25, 2005

Een dagje archeologie in de omgeving van Trujillo

Rondom Trujillo liggen diverse archeologische sites (UNESCO werelderfgoed) die we uiteraard met een bezoekje moesten vereren.

De Chimu en de Moches hebben er hier indertijd flink op los gebouwd. Wat ons aanvankelijk zandhopen leken bleken vergane delen van de Chimu stad Chan Chan uit de jaren 1200-1400 te zijn. Komt ervan als je je steden in Adobe (zongedroogde blokken leem en stro) opbouwt, een beetje regen en al wat rest is een hoopje modder. Ongelofelijke kerels die Chimu , ze konden hersenoperaties uitvoeren waarna de patient/slachtoffer levend de dokterspraktijk verliet, maar een treffelijke baksteen produceren lukte blijkbaar niet. Er is bij gebrek aan geschreven bronnen weinig tot niets geweten en daarom verdenken we onze gids ervan dat hij 3 uur aan een stuk uit zijn nek heeft staan lullen.

Ook de Moches werden met Adobe-blok in de maag geboren. Hun enome piramides staan na 1500 jaar nog altijd (deels) overeind, ook al werden ze in de loop der eeuwen meerdere keren geplunderd. Ook over de Moche-beschaving hangt nog een waas van mysterie, de opgravingen zijn nog volop aan de gang. Links en rechts wordt al een tipje van de sluier opgelicht, opgegraafde skeletten en blootgelegde fresco's maken duidelijk dat de Moches de Weense Conventie geenszins respecteerden. De Al-Zarqawies van deze wereld kunnen nog een puntje zuigen aan hun marteltechnieken . Al dat villen en in kip-kap doen om een beetje regen te bekomen, rare jongen die Moches.

Piura/Trujillo

Het gele gevaar.
Geen Chinees te bespeuren maar wel een ongeloofelijk aantal taxistas op jacht naar een prooi. Noord-Peru is een grote kustwoestijn, een van de droogste gebieden ter wereld. Door de ijskoude Humboldstroom voor de kust verdampt er vrijwel geen zeewater. El Niño heeft een enorme werkloosheid teweeggebracht sinds 1998. Helaas geen Smiet Tet in Peru en waarom is alsnog een groot misterie maar plotselijk kreeg zowat de helft van de mannelijk bevolking een roeping: taxichauffeur. Alles wat puft en tuft wordt massaal ingezet: 125 cc moto's van Chinese makkelijk, tricycletten en een halve fabriek Daewoo's. Alles rijdt maar rond met enorme files tot gevolg, te voet gaat het echt vlugger vooruit. En maar toeteren naar al wat beweegt, een ongeloofelijk kakafonie van 's morgens tot 's avonds.

Gringo's worden niet direct hartelijk verwelkomd in deze streken, we voelen echt alsof we negers zijn die in Kanegem over de straat lopen.

Iedereen wil onze schoenen poetsen,dollars wisselen en allerlei prullen verkopen om iets bij te verdienen. De aanvankelijk vriendelijke no gracias gaat na een tijdje onvermijdelijk over in een iestie minder vriendelijke no. Ergens nog een geluk dat we nog niet volledig kunnen vertalen wat we allemaal naar het hoofd geslingerd krijgen.

zaterdag, september 24, 2005

Trujillo 24/09

We hebben Ecuador achter ons gelaten: adios Ecuador, vive Peru!!! .'t Zit ondertussen wel al 't een en 't ander in onze kouwe kleren. Word eens een keertje 9u door mekaar geschud in een bus met een J.P. Montoya-kloon achter het stuur, allez t-shirtje en 't klakse waren toch ´t zelfde. Verdere diepgaande beschouwingen en vooruitblikken volgen...

woensdag, september 21, 2005

Les Boucles de Loja

Gezocht: sponsors voor het aanstormend Ecuadoriaanse racetalent Fernando. Deze jongen is echt op en top professioneel,hij traint elke dag op het bochtige traject Cuenca/Loja. Vandaag bestuurt hij nog een bus,morgen met een beetje geluk een F1 bolide. Fernando slaagde er in dinsdag de afstand Cuenca/Loja op 4 uur af te klokken, waar de gemiddelde buschauffeur er 6 tot 7 uur over doet. Het volledige arsenaal van handgebaren, wij belgen kennen slechts een fractie van deze merkwaardige communicatievorm, werd in de strijd geworpen. Ezels,honden,koeien en andere beesten dienden een ultieme sprong uit de poten te schudden om aan de dood met de wielen te ontsnappen.

Wat doen ze in godsnaam in dit provincie gat? Loja stond helemaal niet op onze route maar is slechts een tussenstop op onze weg naar Peru. Over land ipv met het vliegtuig vanuit Guayaquil. Morgen op een onchristelijk uur uit ons warme bedje voor een busrit van 8 uur naar Piura in Peru.

maandag, september 19, 2005

Foto

Cuenca 19/09

Hier volgt een impressie van een dagje Cuenca.

Slenteren langs de rivier waarin de vrouwen nog de was en de plas doen. Mensjes kijken op een van de koloniale pleintjes. Nen crème van nen crème lekken. Ons vergapen aan de etalages: sterrenkijkers, naaimachines, elektrische gitaren, velo's,... en dit allemaal in dezelfde winkel van 300m2. Buzzines es buzzines.

One fine day in Cuenca. Strolling through the colonial centre, with its cobble stone streeets. Walking alongside the river where people are still washing their clothes like they did a 1000 Years ago.

Riobamba 17/09 Chimborazo

De gids met de typisch Ecuadoriaanse naam William bracht ons per Jeep tot een hoogte van 4800 meter (hoe hoog was de Mont Blanc nu weer?). Krie heeft geklommen tot 5300 m, Vie tot 5100 m. Hijg, hijg,... Krie mag zijn vergevingsgezinde longen na al die jaren mishandeling op zijn blote knieën danken.
En dan het moment suprème: 3 uur gette geven zonder te terten: mega!!!

A guide brought us with a jeep to an alltitude of 4800m. From this point we climbed up, Kristof to 5300m while Evy got stuck on 5100 m. Kristof wished he had quit smoking for a longer period then 2 weeks, every breath counts on these alltitudes.
And then the big final. 3 hours downhill with a full suspension mountainbike. The best bike ride we ever had.

Riobamba 16/09

English below

In een stationnetje, s' morgens in de vroegte.....
Een kleuterklashit neuriend vertrokken we 'comfortabel' op het dak voor een van de spectaculairste treinritten : Nariz Del Diabolo. Spectakel gegarandeerd: wisselsporen om de steile hellingen te overwinnen en een prachtig zicht op de Chimborazo. Dit in combinatie met de 'savoir faire' van de Ecuadorianen beloofde alvast spannend te worden. En ja hoor: de trein is ontspoord op het heetst van de dag in the middle of nowhere. Ondanks dit akkefietje toch echt genoten van de rit en Krie van de vrouwelijke aandacht. Een Teutoonse jongedame zat urenlang op zijn schoot. Dat ze pas 9 maand oud was en sliep als een roos is maar een detail. We kwamen die Duitsers uit Chugchillan terug tegen. Zij fietsen met 2 koters van 3 jaar en van 9 maand van Mexico naar Ushuaia.
Wij mindere goden kozen ervoor om de Chimborazo af te dalen.

On a freezing cold morning we departed for the spectacular trainride, Ecuadorian style, to Nariz del Diabolo (Devils Nose). Ecuadorian style means : sitting on top of the box car (freezing in the morning,baking in the afternoon), spectacular switch-backs and the train getting of the rails in the middle of that. Despite these minor inconviniences we enjoyed the ride.

zondag, september 18, 2005

foto's



Foto 1: Afdaling Chimburazo 6310 m / Downhill Vulcan Chimburazo 6310 m
Foto 2: treinrit Nariz Del Diabolo / Trainride Nariz del Diabolo
Foto 3. Krie & Vie & Chimburazo

woensdag, september 14, 2005

Banos 14/09

Als het aan ons ligt, zullen de plaatselijke Vangompels een VDAB cursus mogen gaan volgen: we hebben vandaag geen potten gebroken. Hoofdactiviteit van de dag: weken en stoven. In thermale wateren welteverstaan, lekker heet dankzij onze vulkanische vriend de Tungurahua.

dinsdag, september 13, 2005

Banos 13/09

Vandaag met ware doodsverachting actief deelgenomen aan het zotte Ecuadoraanse verkeer. Zonder claxon dan nog want we waren met de velo. Belangrijkste verkeersregel in Ecuador, het grootste voertuig geef je het best voorrang. Alle andere verkeersregels zijn van secundair belang.

Een bergetappe van 30 km, alstemblief. 85% bergaf weliswaar , maar kom. Een prachtige rit rit door een steeds weelderigere vegetatie richting de jungle. Lokal staat deze rit gekend als The Route of the Falls. Coo maal 20.

Voor 10 keer niets mochten onze velo's op een camionette placeren en konden we zonder onze benen op te blazen terugkeren naar Banos. Nog wat bekomen op ons dakbarreken en morgen weer een nieuwe dag.

Hasta la vista.

Kristof en Evy

maandag, september 12, 2005

foto's




Foto 1. lama
Foto 2. uitzicht vlak buiten slaapkamer Black Sheep inn/view from the Black Sheep Inn
Foto3 . Kussen vanuithet Noordelijke en het Zuidelijke halfrond/ Kisses from both hemispheres

Baños 12/09

English below

Hotel Plantos y Blanco is onze nieuwe thuis. Wat kunnen we meer wensen dan een uitzicht op de Basilica de Nuestra Señora de Agua Santa vanuit de slaapkamer, ja wij Kanegemnaren hebben niet veel nodig. Het hotel heeft zijn naam niet gestolen, wit geschilderd en echt overal planten: in de gang, in de kamers, op de grond en op de muren en plafonds. De omgeving is totaal anders dan in Chugchillan, dat was dor en stoffig. Helaas, helaas, helaas is het stof onze camera fataal geworden, dat hij ruste in de digitale camerahemel. Digitale camera's zijn hier niet direct te vinden in de winkelrekken. dus dat wordt wachten tot Guayaquil en ons ondertussen behelpen met van die wegwerp ondingen. Snif, snif.

Baños ligt op 60 km van de jungle en is veel groener, warmer en vochtiger. Vandaag de omgeving verkend. Lastige wandeling naar het uikijkpunt op de vulkaan Tungurahua die hier achter de omringende bergen ligt. Dit lieverdje is nog hyperactief; code geel om precies te zijn. Zou de code van geel naar oranje gaan dan wordt het 'sauve qui peut'.
Helaas lag de vulkaan verborgen in de wolken. Het hikermotto zegt echter: het is de hike en niet de bestemming die telt, dus die prachtige bloemen en vele vlinders compenseren het een en ander.

Ons hotelletje is gezegend met een bar/restaurant op het dak. Stel je voor: ontbijt in het zonnetje met uitzicht op de groene bergen en watervallen rondom Baños. Klinkt goed he, the best is yet to come. 1 dollar voor 650 ml ijskoud Pilsener bier. Er zijn er al voor minder naar Ecuador geëmigreerd. Beat that Dave!!!


Hotel Plantos y Blanco is our new home. A white building with plants just about everywhere, even on the ceilings in the rooms. Baños is surounded by green mountains, where as Chugchillan was dry and dusty. The dust killed our camera, let it rest in peace. Behind the green mountains lies the active vulcan Tungurahua who is on code yellow. When code yellow changes into code orange, it will be women and children first.

Our hotel has a rooftop bar/restaurant. Breakfast in the sun while enjoying the great view. Sounds good? The best is yet to come. 1 dollar for 650 ml ice cold Pilsener beer. If that isn't a reason to stay.

zondag, september 11, 2005

Banos 11/09

English below

Kiekeboe, we zijn terug op het wereldwijde web.
Internet in Chucghillan was niet zo evident, de lijn met Quito was verre van optimaal, evenals die querty klavieren.

Chucghillan was echt echt een kennismaking met het plattelands leven in de Andes, het was alsof we 100 jaar terug in de tijd gecatapulteerd werden. Het leven van de campesinos in de Andes deed ons echt denken aan Hard Labeur van enkele jaren terug.

De Black Sheep Inn was een ideale uitvalsbasis voor prachtige dagwandelingen. Echt wel lastig hiken op 3200 m hoogte, maar de landschappen in combinatie met een pintje achteraf maken veel, zoniet alles goed. De enige nadelen zijn het stof en de loslopende half verwilderde honden. Op ons eerst echt trip kregen we al 2 serieuse aanvallen aan onze broek. Met stokken konden we ze gelukkig op een afstand houden terwijl de eigenares van die 2 krengen ons ronduit stond uit te lachten.

Onze trip naar het nevelwoud was echt de moeite . Kwestie van ons niet te veel te vermoeien hadden we naast een gids ook nog 2 paarden gereserveerd. Bleek het wel op 1 paard en een koppige muilezel te gaan zeker.Wie kreeg het paard en wie de muilezel.

De wandeling van het Quilatoa kratermeer naar het zwarte schaap was echt een kuitenbijter hors categorie. Van 4000m hoogte dalen naar 2600 m om dan terug te stijgen naar 3200 , alstemblief.

Het bezoek aan een lokale markt van Zumbahua was ook ongeloofelijk, de rit in de truck alleen al.

Rapport omtrent Banos volgt.



After 5 days in the midle of nowhere we are back on the web.
Our stay in the Black Sheep Inn was great. We were really of the beaten track, almost no gringos, only indegenous people. The life of a campesino in the Andes is a simple but hard life.

We has some great hikes in the region. Walking at an altitude of 3200 m in windy and dusty conditions is quite hard and has to be compensated with an ice cold beer afterwards. We thought we saw condors on our first hike but it appeared to be white chested buzzard egales, as rare as condors but that did not compensate our disappointment.

We did a great hike from the crater lake of vulcan Quilatoa back to Chucghillan. Descending from 400 m to 2600 m and then going back to 3200 m again.

The visit to the indigenous market of Zumbahua was a great experience.

Kristof en Evy

Berichtje tussendoor

Merci voor de berichtjes.

Hou ons op de hoogte van het reilen en zeilen in ons Belgenlandje.

Specifiek voor La Tanja. Geef iedereen maar gerust ons blog-adres door. Hoe meer lezers hoe meer vreugde.

woensdag, september 07, 2005

Chugchillan 07/09/2005 The Black Sheep Inn

English below.

Riobambaaa, Vilcabambaaa, Banoooos,...
Bij het enthousiasme waarmee de Ecuadoriaanse buschauffeurs hun bestellingen aan de man brengen, verbleken onze marktkramers totaal. Wijllie naar Chugchillan op 5 u bussen van Quito, 1u asfalt en 4u hotsend en botsend op een onverharde weg doorheen de Andes. We arrived 'shaken not stired'. Klagen over de beenruimte bij een Ryanair-vlucht! Probeer als mens van 1m90 eens de Ecuadoriaanse bussen. Gelukkig is 'The Black Sheep Inn' de geseling waard. Duplexje met haardvuur en een schitterend uitzicht op de canyon. 's Nachts een formitastische sterrenhemel, bij zonsopgang het deurtje open en het zonnetje valt recht op ons bedje: zaaalig. Vandaag prachtige wandeling gemaakt in het Andesgebergte.

Travelling with an Ecuadorian bus is already a bit of an adventure. Humping & bumping on an unpaved Andean "road", sitting on a seat made for Ecuadorians guarantees you to arrive shaken, not stirred. Our destination The Black Sheep Inn was worth all the pain. Room with an open fire and a magnificent view on the canyon.
As we are still close to the Equator we can see both the stars of the southern and northern hemisphere, romanticaly overwhelming.When we open our door at sunrise we can both enjoy the view and the sun on our bed.

Quito (English version)

After a 20 hours trip we finally arrived in Quito. The communication we had by e-mail with the hostal we booked only resulted in confusion. We were convinced that the Fawlty Towers would never be at the airport to pick us up. It was a nice surprice to see the sign mentionning 'Kristof Sucaet'. A hectic 20 minutes, through Quito's rush hour we arrived at our final destination. We spend 2 days in Quito visiting both the colonial old town and the new town. The old town has lots of nice squares and beautiful buildings, while the new town is full with hotels, bars and restaurants.
We made an excursion to the crater of the volcan Pilulahua, where we were the only two gringo's to descend into the crater. Climbing out of the crater at an altitude of 3000 m was pfft...
We also visited the monument at the equator on a Sunday afternoon when local singers are rocking the equator ecuadorian style.

maandag, september 05, 2005

Quito Ecuador 5 september

Gringo, gringo er steekt een banaan in je oor. Komt er van als je je gastheer beledigt door te stellen dat Chiquita bananas uit Colombia komen. Ecuadoriaanse bananen gefret tot ze m'n oren uitkwamen.

Even de omgeving van Quito verkend: de uitgedoofde krater van de vulkaan Pululahua en het evenaarsmonument Mitad del Mundo.

We waren de enige gringo's die in de krater afdaalden. Voorzichtig stappend de weg vol losse keien afdalend, ja berggeiten zijn we wel. Confronterend bij de terugkeer. Zowel ouwe peekes als kleine mannekes liepen ons gezwind voorbij. De ene gringo vond dit al erger dan de andere...

Mitad del Mundo, den evenaar gelijk wij zeggen is bijlange niet meer zo populair als vroeger. De Ecuadorianen moeten al de lokale Anja Jelles van stal halen om nog wat volk te lokken. Ambiance op den evenaar.

zaterdag, september 03, 2005

Quito, Ecuador 3 september 2005

Na een vermoeiende dag met als voornaamste activiteiten afscheid nemen,treinen,wachten,vliegen,wachten en nog een klein stukje vliegen. Bref, na 20 uur onderweg eindelijk in Quito aangekomen. Het gevreesde Fawlty Towers scenario (via internet hotelletje geboekt en tot 4 keer toe met handen en voeten uitgelegd dat we een transfer wensten) bleef ons gespaard. We zullen meer zeggen het eerste bordje dat we zagen in de aankomsthal vermeldde :"Kristof Sucaet", alstemblief. Met vader en dochter in de jeep door het spitsuur in Quito, adrenalinestoten en nog een keer adrenalinestoten door ons lijf. Italianen zijn hipper gedisciplineerde chauffeurs in vergelijking met de Ecuadorianen die ons pad kruisten.
Hotelletje best te pruimen, alleen delen we de definitie van een rustige ligging niet met de vriendelijke uitbaters.

Vandaag 03/09 te voet het oude Centrum van Quito verkend. Het oude centrum is echt op de maat van de locals gemaakt. Als Evy hier al de allure van een reuzin krijgt dan hoeft het niemand te verbazen dat we op 1 dag toch al de high-lights van Quito bewonderd hebben.
De high-lights zijn naast enkele mooie pleinen de vele kerken. Dat het goud indertijd goedkoop stond is echt aan de interieurs te zien. Oude kerken, zeker en vast, maar ze zijn hier ook nog een spliksplinternieuwe aan het bouwen(allez ze zijn er toch al 30 jaar mee bezig en de ruwbouw staat er toch al). Een lelijk gedrocht maar wat een uitzicht over Quito en de vallei waarin de stad ligt.

De match Ecuador-Bolivië is op 2-1 geeïndigd en ze zijn hier allemaal zot geworden, dus dat beloofd nog voor de rest van de avond.

Tot de volgende ronde.

Krie en Vie

vrijdag, september 02, 2005

Begin van het avontuur

2 september 0430 uur in de morgen, station van Aalter. De start van een avontuur. Gepakt en gezakt op weg naar Zaventem. Via Madrid richting Quito.
[View Guestbook] [Sign Guestbook]